Nieuwsbrief Rebalancing School
Maart 2018 – Over Pijn
Pijn moet weg
Vaak zijn cliënten in mijn praktijk verbaasd over wat er gebeurt als we tijdens een sessie ‘naar de pijn toe gaan’. Ik vertel ze daarna soms over een betekenisvolle passage die ik jaren geleden las in een boek ‘Luisteren naar Kinderen’ van Thomas Gordon.
Ik zag net dat het boek nog steeds verkrijgbaar is en dat is terecht! De passage waar ik het over heb, gaat over omgaan met pijn. In het boek beschrijft hij wat onze automatische reactie is als een kind bijvoorbeeld gevallen is en pijn heeft. Onze reactie is gefocust op het direct wegnemen van de pijn en op het zoeken van een oplossing: ‘Kusje erop, pleister erop’, ‘zo erg is het niet’, ‘het gaat zo over’: álles is erop gericht om weg te gaan van het gevoel: pijn. Wat Gordon probeert te zeggen: als een kind fysieke of emotionele pijn (angst, verdriet) heeft, is het voor het kind vooral belangrijk dat we allereerst zijn gevoelens erkennen en meeleven en pas daarna te handelen naar wat eventueel nodig is voor de situatie. Het kind wil gehoord worden en begrip en respect krijgen voor zijn gevoelens, namelijk ‘pijn’. Iets in de trant van: wat heb je een pijn hè? Wat een verdriet als … hè? De boodschap die wij meestal geven aan onze kinderen is echter: pijn is eng, pijn is slecht en pijn moet weg – en jij moet weg van je pijn.
“There is a difference between pain and suffering. Pain is pain. Suffering is what is caused by the resistance to pain”
Adyashanti
Een andere relatie met pijn
Het spreekt voor zich dat bij bepaald fysiek trauma, bijvoorbeeld bij acute brandwonden, direct handelen en eventueel medicatie nodig is. En er is pijn van een schaafwond, hoofdpijn, chronische of emotionele pijn. Er zijn soorten pijn met verschillende oorzaken. Maar in het algemeen geldt: hoe verhouden wij ons ermee? Kun je de pijn respecteren als alarmsignaal van je lichaam? Ben je bereid te onderzoeken ‘in‘ de pijn als het niet zo duidelijk meer is wat de reden van de pijn is? Is er misschien een diepere oorzaak of boodschap in deze pijn?
In Rebalancing is erkenning en respect voor iedere ervaring (dus ook voor pijn of eventuele weerstand tegen de pijn) vanzelfsprekend en betekenisvol. Als wij in het aanraken pijn onderzoeken, is vaak de eerste beweging van de cliënt ervan weg te gaan- zoals het ons is geleerd. ‘Daar wil ik niet naar toe, dan word het alleen maar erger!’ Hoor je vaak. En soms is dat ook zo.
Maar bepaalde pijnplekken in het lichaam kunnen een uiting zijn van dieper liggende stress of emotionele pijn. Bij bepaalde angstige, stressvolle of traumatische situaties waar geen uitweg was (vechten, vluchten) heeft het lichaam – en het reptielenbrein – een herinnering opgeslagen in de vorm van verkramping of opgeslagen energie.
Als de cliënt door middel van aanraking, geduld en liefde een andere relatie kan ontwikkelen met die pijnplekken (door er zelf ook onderzoekend naar te ‘kijken’ of erbij te blijven), dan ontstaat er vaak een shift in het systeem en een grote ontspanning, ontlading en soms ook inzicht in een onbewust opgeslagen herinnering. Pijn is zo een informatiedrager in plaats van een last. En als oude pijn echt ‘gehoord’ wordt, kan de ervaring van die pijn getransformeerd worden of zelfs verdwijnen.
Persoonlijke groei
Alle fysieke of emotionele pijn, of stress, is waarneembaar in je lichaam. Het onderzoeken en durven voelen van pijn geeft soms zulke diepe inzichten, dat cliënten en Rebalancing studenten er vaak niet meer voor terugdeinzen en zelfs bijna blij zijn als ze bij zichzelf weer op iets pijnlijks stuiten, omdat ze hebben ervaren dat er een schat aan informatie en persoonlijk groei achter verborgen ligt.
Je bent welkom om dit te onderzoeken in individuele sessies bij een van de Rebalancers of in workshops of het inspiratiejaar van de Rebalancing School.
“When pain is there, use it as awareness, as meditation, as a sharpening of the soul”
Osho