Leef ik het leven volledig?
Wat betekent dat voor mij; volledig het leven leven? Een vraag die me raakte door het verlies van een dierbare vriendin aan kanker. In de twee maanden voordat ze stierf ging ik wekelijks bij haar langs. Om haar ademhaling te ondersteunen en zachte, liefdevolle massages te geven. Ik voel me dankbaar dat ik zo dicht bij haar mocht zijn in de periode dat zij het leven langzaam losliet.
Kracht van Aanwezigheid
De meeste dagen spraken we een beetje over ons allebei. Hoe zij zich ook voelde, ze was altijd geïnteresseerd in mij en mijn leven. Na even praten nodigde ik haar uit om comfortabel te gaan liggen, haar ogen te sluiten en alleen maar bij mijn handen aanwezig te zijn. Ze sloot dan haar ogen en liet mij ‘mijn ding’ doen. Als Rebalancer is aanwezig zijn met iemand een van de meest essentiële dingen. Aanwezig zijn bij wat er op dat moment is. Door hartvolle aanwezigheid en contact kan er ruimte ontstaan om te ontspannen waardoor zich kan ontvouwen wat zich wil ontvouwen.
Het simpele feit dat ik haar ‘vasthield’ – aanwezig was met hoe ze zich voelde en waar ze was in haar proces van het leven loslaten – hielp haar om een tijdje rond te hangen in die ruimte en zich bang en alleen te voelen, samen met mij. Hierdoor kon haar lichaam ontspannen en ontladen.
Wanneer ik haar aanraakte en vasthield, trilde haar hele lichaam. Spanning die vrij kwam. Door haar steeds weer uit te nodigen er in te ademen en te ontspannen kon ze ook wat controle loslaten. Ze begon langzaam het vasthouden aan het leven los te laten. Door in stilte en hartvol aanwezig te zijn, was ik in staat om even met haar mee ‘op reis te gaan’, op reis naar de verschillende diepten, naar plaatsen waar leven en dood elkaar ontmoeten. Heel even daar samen te zijn, eraan te ruiken en vertrouwd te raken met die ontmoetingsplaats. Dit werd ons wekelijkse ritueel tot ze stierf.
Die laatste twee maanden waren kostbaar, ontroerend, verdrietig, inspirerend en confronterend. Leven en dood, twee kanten van dezelfde medaille. Het enige dat we als mens zeker weten is dat we op een dag zullen sterven. De vragen die dit besef regelmatig bij mij oproepen zijn: hoeveel van de tijd tussen geboorte en dood leef ik echt voluit? En in hoeverre ben ik echt aanwezig?
Voluit Leven
Het afgelopen halfjaar ervoer ik mezelf in een lastig en ingewikkeld proces. Ik hing uit op een plek waar ik het gevoel had dat ik helemaal niet het leven voluit leefde. Het was een uitdaging om dit echt goed te voelen. Ik ervoer het leven dikwijls als saai, alleen, eentonig. Gevoelens van falen, teleurstelling, boosheid en verdriet wisselden elkaar in een rap tempo af.
Wat mij steeds hielp was er diep mee ademen en er aandachtig, zacht en liefdevol bij aanwezig zijn, zoals ik ook zacht, aandachtig en liefdevol aanwezig was bij mijn vriendin. Hierdoor kon ik voelen dat er langzaam in mij laagjes aan het lostrillen, aan het smelten waren. Ter ondersteuning van dit proces deed ik een aantal maanden iedere ochtend 15 minuten lang een verbonden ademhaling. Als ik het leven even saai vond zette ik een heerlijk muzieknummer op. Wanneer ik tranen voelde, stond ik mezelf toe te huilen en gaf ik me over aan het overweldigende verdriet. Ik voelde dat zo mijn hart zich langzaam weer opende naar mijzelf en het leven.
Sinds een aantal weken voel ik me anders. Ik geniet volop van mijn leven, waarin ik lach en me blij voel. Ik dans en zing op het strand, met de golven, de wind, de ruimte. Ook bij dit gevoel blijf ik aandachtig, zacht en liefdevol aanwezig. Om het helemaal te kunnen omarmen, verwelkomen en op de golven mee te laten bewegen.
Tenslotte
Dit proces is niet altijd makkelijk. Het vraagt lef, geduld en zachtheid om heel dicht te blijven bij wat zich in je en om je heen aandient.
Doe dat vooral op jouw eigen wijze! Ik heb gedanst en gewandeld op het strand. Ik heb gehuild, ik heb me wanhopig gevoeld, geademd en in stilte gemediteerd. Ook in de diepe stilte die er is in de chaos, beweging en turbulentie. In deze stilte heel diep kunnen voelen terwijl ik danste, wandelde, ademde.
Vanuit die diepe stilte ervaar ik een nieuwe levendigheid, blijheid, liefde en soms een enorme extase waarin ook nog steeds rijkelijk tranen kunnen vloeien en dat is helemaal oké!
Ja zeggen en aanwezig zijn bij alles wat er NU is, zoveel mogelijk de dingen doen die mijn hart blij maken is voor mij voluit leven!
-Jaya Esther-