Een Rebalancing cliënt deelt haar ervaringen

Vastgelopen

Ik zit al een tijd thuis van mijn werk. Ik kan het niet meer opbrengen. Ben moe en loop vast in wat ik doe
en hoe ik de dingen doe. In plaats van naar een psycholoog verwijst mijn huisarts me door naar een rebalancer, omdat ik alles goed kan beredeneren en analyseren. Ik ben redelijk succesvol in mijn werk. Mijn gezin draait goed. Ik heb leuke vrienden. Doe wat ik ‘leuk vind’ en toch loop ik vast.

Volgens de huisarts gaat het erom dat ik opnieuw leer voelen wie ik ben, wat ik wil en welke patronen ik heb ontwikkeld in de loop van mijn leven. Ik heb nog nooit iets met lichaamswerk gedaan en vond het allemaal maar “zweverig”; niets voor mij.

Zelfonderzoek

De eerste sessie vind ik heel spannend. Ik weet absoluut niet wat ik ervan moet denken en verwachten. De rebalancer ziet het. Dat het ‘helemaal okay’ is, is nieuw voor mij. Ik weet niet goed wat er allemaal gebeurt tijdens het ‘naar binnen kijken en voelen’. De rebalancer bevestigt mijn zoeken: ’je hoofd weet het ook allemaal niet meer… Je hoofd is gewend om leidend te zijn, om van alles vooruit te gaan bedenken. Nu moet hij gaan leren om een stapje terug te gaan doen en te gaan vertalen wat je hart en buik voelen. En dat is vreemd’.

 Ik begrijp niet meteen wat ze zegt, maar voel ergens wel dat het klopt, omdat ik meer rust ervaar. Ik val in een soort leegte, en benoem dit niet, omdat ik het voor mezelf afkeur. De rebalancer ziet het. Zij benoemt het wel. Daardoor wordt het “echter” en mag het er van mij ook zijn. Eerst vind ik die leegte eng en wil ik ervan weg, maar doordat we er samen zijn, is het niet zo eng meer, en komt er een rust over me, die ik sinds mijn kindertijd niet meer ervaren heb. Het emotioneert me, ik voel tranen over mijn wangen lopen.

Aanraking

Daarna gaan we op de massagetafel verder. Opnieuw weet ik niet wat ik moet verwachten en wat ik ervan moet denken… Mijn moeder raakte me vroeger veel aan, maar in de loop van mijn leven is de aanraking verdwenen. Het voelt dus raar en gek voor me dat ‘een vreemde’ mij zomaar gaat aanraken. En dat ik ook nog eens word uitgenodigd om er helemaal bij te zijn met mijn aandacht. Liever wil ik ervan weg! Dat zeg ik ook! De rebalancer nodigt me uit om dat gevoel van weg te willen gaan helemaal toe te staan… Huh? Wat bedoel je? Mijn hoofd begrijpt er niets van. En ook dat is okay… Uiteindelijk kom ik in een ontspanning, ik zak helemaal ‘in’ de tafel, in plaats van dat ik ‘erop’ lig. Ik lijk wel vergroeid met dat ding. Ook vreemd!

Fris en helder

Na de sessie voel ik me ontzettend moe en geradbraakt. De rebalancer legt me uit dat ik ben gaan voelen hoeveel energie het me gekost heeft om alles maar buiten me te houden en niet te hoeven/willen voelen. Daar word je heel erg moe van.

In de sessiekamer naast de praktijk slaap ik vervolgens een uur lang heel diep. Daarna word ik heel fris en helder wakker. Dat was tijden niet gebeurd.

Ik denk niet te veel na over wat er allemaal gebeurd is en geniet er gewoon van. Ik ga naar buiten, wandel nog even in het bos en ruik de geuren van de naaldbomen en de bloesems. Het is alsof alles meer binnenkomt dan daarvoor. De frisse opgewektheid houdt een aantal dagen aan. Dat is heel fijn.

 De volgende sessie staat weer voor de deur. Nu ben ik daar niet meer gespannen voor, maar nieuwsgierig wat er gaat gebeuren. Ik heb het gevoel dat ik stukje voor stukje langzaam meer mezelf mag worden. Ik voel me meer verbonden met dingen die ik sinds mijn kindertijd niet meer gevoeld heb. Dat geeft me een blij en opgewekt gevoel.

Rebalancing cliënt Ellen