Als je geen verlangen meer hebt, word je met geluk begoten

Ineens is het moment daar; het Theater wordt per direct gesloten. Omdat meer dan 100 mensen bij elkaar te gevaarlijk voor de zwakkeren en onszelf is. De volgende dag is er nog wel repetitie, maar het is de laatste, voorlopig…

En nu zitten we thuis in zelfquarantaine, met uitzicht op een landschap van stapels boeken, en in het midden van de kamer de yogamat. De eerste dagen verkeerden we allemaal in shock, dus het was oorverdovend stil, ook in de straat. Eigenlijk vond ik het heerlijk: ik kon en mocht nergens heen. Er was geen druk, ook geen prestatiedruk. Maar dat laatste is ook een hardnekkig beestje dat altijd weer stiekem naar binnen kruipt. Nu, na de verlenging, tot 20 mei, is er een soort van opstandig gevoel in mij gekropen. Het is alle hens aan dek om in mijn gevoelsleven weer rust te krijgen.

“Als je geen verlangen meer hebt, word je met geluk begoten” ….
De natuur buiten ploft en ik plof mee. Maar dat is intern. Ik heb zo’n zin om op een terras te zitten, en zorgeloos te leven met een heerlijk wit wijntje, schaterlachend met vrienden. De yogamat grijnst mij tegemoet. Er is een royale streep zonlicht die door mijn raam schijnt, daar leg ik de mat neer en ik ga er op zitten, steek mijn hand op en wuif: “HOI” … Dat is mijn zonnegroet voor vandaag, en in plaats van inspannende oefeningen doen, ga ik even achterover liggen, met mijn handen onder mijn hoofd en knieën opgetrokken. In de cd-speler het geluid van de zee en “Dolphins in spring”. Ik ben op een warm strand en de zon maakt mijn gespannen lijf zacht. Het is heerlijk. Allerlei mooie herinneringen en momenten schuiven bij me aan en ik ben zeer tevreden met de creatieve visualisaties in deze slordige meditatie.
En daar wurmt het calvinistische prestatiebeestje zich toch even ondeugend in mijn gedachten; Als je geen verlangen meer hebt, word je met geluk begoten? “Misschien moet je straks even je kast gaan opruimen… : ) “ .

 

-Betty Schuurman –